hueštn [hʊəʃtn]

vb.intr., p.p. gehueštet [gə'hʊəʃtət] - husten; tossire. Verstärkend/rafforzativo: hueštn unt ↑kholn. Vgl. ↑lobn unt ↑lodn11, ↑šporn unt ↑šoane tuen, ↑pločn unt ↑regn, ↑šitn22 unt ↑šnaibn.