khran [khraːn]

vb.intr., p.p. gekhrat [gə'khraːt] - krähen; cantare (gallo). [bo· 'nɪə kha 'hoːne 'khraːt] - wo nie ein Hahn kräht [d.h., nach dem Text eines alten Zahrer (Osttiroler) Kinderreims, 'in Brixen']; dove il gallo non canta mai [cioè - secondo il testo di una vecchia filastrocca saurana (osttirolese) - 'a Bressanone']. Vgl. SCHATZ, s.v. krân, LEXER, KWB, s.v. krà·n.