plobelat ['plɔːbəlat]

adj. - bläulich, hellblau; celestino. 'S ot gehot ... de agelan plobelat a zbie der himbl ame longas ...' (SCHNEIDER Ferr., DZR 75) - seine Äuglein waren hellblau, wie der Himmel im Frühling; aveva gli occhi celestini come il cielo di primavera.