eabint ['ɛəbɪnt]

n.m. - Föhn; scirocco. [dr 'ɛəbɪnt ɪʃt a 'bɔrbmdər bɪnt - ɪn 'bɪntər] - der eabint ist ein warmer Wind - im Winter; l’eabint è un vento caldo - invernale. 'ea-' etym. zu südbair. 'jauch-', 'jāch-', 'jaukh' usw. < slow. jūg- "süd-" (vgl. die slaw. adj. Ableitung 'jūʐn-', ↑jauzn), s. HORNUNG, OT, S. 139 + Karte 8, "Föhn", und PLWB, s.v. jauch. Phonet. etwa *[juːǥ-wɪnt] > *[jauǥ-wɪnt] > *[jaw-wɪnt] > [ja(b)-bɪnt] > ['ɛəbɪnt] (vgl. ↑age, ↑geach). Vgl. SCHATZ (s.v. jâch) jâchwint.