-iern [-'ɪərn]

suff.verb.infin. - -ieren; -are, -ere, ire. Nur in ganz wenigen Verben/solo in pochissimi verbi (↑prubiern, ↑holbiern, ↑prugiern-zi, ↑študiern). Etym. < frz. -(i)er, s. KLUGE, s.v. ieren. ↑-ern, ↑-irn