- olban ['ɔlban]
adv. - immer; sempre. Etym. (vgl. aber HORNUNG, PLWB, s.v. alwëgen, olbm 'immer', wo die Form des Lemma einen anderen etym. Ansatz voraussetzt) ?< mhd. 'alle wîle + n, wobei die phonet. Entwicklung völlig erwartungsgemäß und die Semantik problemlos wäre. Entsprechende Formen in Tirol (s. SCHATZ, s.v. ąll). Vgl. old(e)rbaile (↑old(e)r-), ↑olban.
Tuet drinschraibn
Tuet drinschraibn an “codice fonetico”
Tuet drinschraibn an geschrift