proat [prɔat]

n.n. - Brot; pane. [mɪm 'meːle ɔnman gə'khoʊxt pa'leɪnte ʊnt 'prɔat. ʊnt 'gʊəta pa'leɪnte ɪʃt börtn ʊnt 'gʊət 'prɔat. ʊnt 'zɛl ɔnman gə'toːn 'zörxa 'aː dör'nɔndər ʊnt a 'piːtʃəle 'roʊka(n)s. ʊn'd-ɔxtər ɔnman s gə'toːn ɪn a 'kriːtle ʊnt ɔɪs dör'nɔndəgə'rɪərt, a 'dɪngəle 'heɪvl, 'bɔrbməs 'bɔsər un'd-ɔxtər ɔnman gə'mɔxt də 'tsɛltlan - tsƀɪə man ɔn-dər gəhoːt tsa 'mɔxan. 'ɔxtər ɔnman zɪ gətoːn tsa 'gɛənan av aːme 'prɛte boː 'bɔrbm ɪʃt gəbeːn. a'lɔːra ɔnt-zɪ-zɪ a dɪŋəle gə'heɪvət. 'ɔxtər ɔnman zɪ gətoːn - 'iːn ɪnz 'eɪvndle tsa 'pɔxan.] - mit dem Mehl kochte man Polenta und Brot, gute Polenta ist daraus geworden und gutes Brot. Dann mischte man auch Maismehl darunter und etwas Roggenmehl. Danach kam es in den Backtrog, alles wurde umgerührt, etwas Hefe, warmes Wasser und dann machte man die Zelten, je nachdem, wieviel man vorhatte, davon zu machen. Dann ließ man den Teig gehen - auf einem Brett, wo es warm war. Da gingen die Zelten ein bißchen auf. Dann schob man sie zum Backen ins Backrohr hinein; con la farina si cucinavano la polenta e il pane, quella polenta era buona, quel pane era buono. Dentro si mettevano anche farina di granoturco e un po' di farina di segale. Dopo si metteva nella madia e si mescolava con un po' di lievito e con acqua calda e poi si facevano le schiacciate, secondo quante si intendeva fare. Poi si lasciava lievitare la pasta su una tavola, nel caldo. Così le schiacciate lievitavano un po'. Poi venivano infornate.