- bunderla ['bʊndərla]
adj., adv. - seltsam, eigenartig; strano, curioso. [ame 'hörbɪʃt, zɛl ɪm ɔ'tɔbər, ɔmbr noʊ gə'hɛərt - bʊndərla! - as ɪs töndərt] - im Herbst, im Oktober, haben wir noch gehört - seltsam! - wie es donnert; in autunno, in ottobre, abbiamo sentito ancora tuonare - che strano!. ↑bunderlich
Tuet drinschraibn
Tuet drinschraibn an “codice fonetico”
Tuet drinschraibn an geschrift