osl [ɔsl]

n.f., pl. osln [ɔsln] - Assel; isopode. Vgl. Pladen (HORNUNG, PLWB, s.v. Dassel) dǫßßl, Tirol (SCHATZ, s.v. dąssl, s.v. ąssl) 'dafür auch nąssl'; für die Zahre führt Ferr. SCHNEIDER in DS, S. 104 OSSL als 'nome da accertare' an, dafür S. 59 dossl (ohne Bedeutungsangabe und ohne Hinweis auf OSSL) an. Etym. unsicher, vgl. KLUGE, s.v. Assel.