jörgele ['jörgəle]

nom.pers. - Georg (Dim.); Giorgio (dim.). ['aː 'dörtn s 'jörgəle 'riːglar ɔt gə'lɔxət - 'ʃɪə gə'lɔxət - 'hö-hö!] - dort hat auch J.R. gelacht, laut gelacht: 'hö-hö!'; lì ha riso anche J.R., ha riso forte: ‘hö-hö!’. Jerg ('Georg') schon 1427 in Tirol belegt; Jerg ('Giorgio') è documentato nel tirolese già nel 1427. - Vgl. FINSTERWALDER (1939).