gešmocht [gə'ʃmɔxt]

n.m.(n.) - idiol. statt ↑gešmoch / idiol. per ↑gešmoch. Timau sporad. 'cmocht' [= tʃmɔxt]. Vgl. SCHATZ, s.v. gschmąch, -â-, gschmąchn m., Geruch, gschmacht n. 'Gewürz', HORNUNG, PLWB, s.v. Geschmachen m., LEXER, KWB, s.v. g·schmàch·n m.