čuf ['tʃuːf]

n.m., pl. čufs ['tʃuːfs] - Büschel, Schopf; ciocca. S. MAGRI, zwar nicht als Lemma, man vgl. jedoch S. 93, s.v. ar: Ar ot ime ausgerisn an čuf hôr; gli ha strappato una ciocca di capelli. Neben Dim. ↑čifle ist čuf (über frl. ciùf, zuf) zu it. ciuffo - 'Büschel' zu stellen. Man vgl. ↑čouf, ↑čeifle als älteres Lehngut.