khlomen ['khlɔmən]

n.f.(pl.) topon. - Schlucht, Klamm, Bachklamm bei Lateis; forra a Lateis. [ar ɪʃt 'gɛən ɪn 'khlɔmən ʊmə 'ʃƀeɪme] - er ist gegangen, um Schwämme 'in khlomen' zu suchen; è andato a cercare funghi 'in khlomen'. Etym. vgl. KLUGE, s.v. Klamm, s. SCHATZ, s.v. kląmmɛ, kląmm, HORNUNG, PLWB, s.v. Klamme, GASSER/GEYER, TWB, s.v. ckloma, LEXER, KWB, s.v. klàmme. Als Toponym in: / come toponimo a: Zahre/Sauris, Tischlwang/Timau, Zarz.