aibe ['aɪbe]

n.f., pl. aibn ['aɪbm] - 1) Eibe; tasso (pianta). 2) Zweig des Wacholderstrauchs; ramo di ginepro. [beɪn d ɔnt 'aɪbe pan beɪnte drɪngəʃteɪkhət ɪme ʃtɔːle - ar (sic!) ɔt gə'trɪkhnt d 'uːrʃlɛçtn ɪn khɪə] - wenn man die Zweige des Wacholderstrauchs in die Stallwände gesteckt hat, haben sie die Pockenbläschen der Kühe getrocknet; se si mettevano i rami di ginepro nelle pareti della stalla, asciugavano le vesciche (di vaccino) delle vacche. ↑khronebit